Adelaide

Als je denkt dat vliegen niet onconfortabeler kan dan met Ryanair, dan heb je het mis. Ik stap uit het vliegtuig van Air Asia na een 9 uur durende symfonie van onverstaanbare verkooppraatjes rammelende bagage en babygekrijs. Dit alles gecombineerd met een comfortabele 30 cm aan beenruimte en een kip- (vermoed ik) rijstmenu. Het is 11 uur in de ochtend als ik Australische bodem betreed. Na een drievoudige security check loop ik naar de bussen, genietend van het heerlijk georganiseerde Adelaide. De bus dropt me af bijna praktisch voor het hostel. De bushaltes hebben geen duidelijke naam maar nummers en er is ook geen reisinformatie in de bus. Ik keer me tot het oudere koppel naast me, welke in gebrekkig engels antwoorden dat het italianen zijn. Met wat hulp van andere weet ik toch de goede halte te vinden. Ik krijg eenbed in een 8 persoons slaapzaal toegwezen. Het hostel is niet helemaal wat ik me er van voor had gesteld. De slaapzaal is klein en de keuken smerig. Darnaast zijn de sleutels op dus ik moet steeds iemand anders vragen om deuren voor me te openen.
Op de slaapzaal ontmoet ik ook Sebastiaan, mijn reisgenoot voor de komende weken. We hebben elkaar ontmoet via een Duitse reissite. (Serieus, blijf weg van de Nederlandse sites tenzij je graag met types als 'Mister Fire X' zes weken door Maleisië wilt reizen.) Sebastiaan is al 7 maanden in Australië en werkt nu 2 weken in Adelaide als tricycle driver. Een soort koets aangedreven door een fiets. Nu ligt hij knock-out in zijn bed. Dan maar eerst ontbijten. Na een klein uur komt Sebastiaan uit bed en na kort kennis gemaakt te hebben vertrekken we richting het centrum om de standaardzaken als een Australische bankrekening en Sim-kaart te regelen. Adelaide heeft een redelijk winkelgebied maar stelt voor de rest weinig voor. Terug in het hostel maak ik kennis met wat andere kamergenoten: een griek, twee schotse en ene Mike uit Australië.
De volgende dag ga ik met de twee Schotse de stad in. We bezoeken onder andere de stad en de botanische tuin waar we tevens een wijnproeverij doen. Adelaide staat namelijk bekend om zijn goede wijnen.
De volgende ochtend ben ik vroeg genoeg op om van het gratis ontbijt van het hostel gebruik te maken. Een typisch Australisch ontbijt bestaat uit ontbijtgranen en toast. Ik zie een grote pot met Nutella-achtige substantie staan. Rijkelijk besmeer ik mijn toast. Aan de andere kant van de keuken zie ik drie duitse meiden lachend opkijken
. 'Are you really going to eat that?' Ik, lichtelijk gekrenkt in mijn trots, antwoord: 'It can't be that bad, can it?' Twee seconde en een forse hap later hang ik boven de prulllenbak. Het smeersel blijkt 'vegemite' te zijn. Alleen in australië verkrijgbaar en gemaakt van sterk geconcentreerde groenten. Werkelijkwaar het vieste wat ik ooit gegeten heb. Rode bietjes en karnemelk meegerekend. Naast enkele ontspannen dagen maak ik ook nog twee wandelingen. De eerste van Gully Waterfall naar Mount Lofty, welke een uitzicht biedt over Adelaide en haar haven. De tweede volgens de loop van de rivier de Torrens. Dit is een groot Park dwars door Adelaide. Beide wandelingen zijn interessant, ik zie allerlei dieren en planten die ik nog nooit eerder heb gezien. Verder praat ik met wat locals die altijd bereid zijn om de weg te wijzen. De laatste avond in Adelaide nemen Sebastiaan en ik voor een prikkie (1 dollar pp / 70 eurocent) een tricycle taxi door het centrum. Een mooie afsluiting alvorens we ons klaarmaken voor iets totaal anders: natuurpark de Grampians.